مردم اغلب تفاوت مدیریت و ریاست را نمیدانند و آن را بهعنوان یک چیز اشتباه میگیرند، اما در اصل آنها بسیار متفاوت هستند. تفاوت بین مدیریت و ریاست در این است که مدیران، افرادی را دارند که آنها را دنبال میکنند، درحالیکه رئیسها، افرادی دارند که برای آنها کار میکنند.
بااینحال، برای این که صاحب یک کسب و کار کوچک موفق باشید، باید هم رئیس و هم مدیری قوی باشید تا تیم خود را با تلاش برای رسیدن به چشمانداز موفقیت همراه کنید. بنابراین رهبری و مدیریت باید دست به دست هم بدهند. اگرچه آنها یک چیز نیستند، اما پیوند نزدیکی دارند و مکمل یکدیگر هستند. هر تلاشی برای تفکیک این دو در یک سازمان، احتمالا بیش از آن که مسئلهای را حل کند، مشکلاتی را ایجاد میکند.
برای موفقیت هر شرکتی، به مدیریتی نیاز است که بتواند کارکنانش را برنامهریزی، سازماندهی و هماهنگ کند و ریاستی که الهامبخش و انگیزه دهد تا بهترین عملکرد را داشته باشند. در این مقاله از نانوواچ میخوانید که مدیریت، شامل کنترل یک گروه یا مجموعهای از موجودیتها برای دستیابی به هدف سازمانی است. ریاست به توانایی فرد برای تأثیرگذاری، ایجاد انگیزه و توانمندسازی دیگران برای مشارکت در موفقیت سازمانی اشاره دارد. نفوذ و الهام، رئیسها را از مدیران جدا میکند.
منظور از مدیریت و ریاست چیست؟
- رئیس، کسی است تمایل به تمجید از موفقیت و هدایت افراد دارد، درحالیکه مدیران برای یافتن عیوب تلاش میکنند.
- فرق مدیریت و ریاست در این است که یک مدیر، به جای این که افراد را فقط بهعنوان یک مجموعه خاص از مهارتها ببینند، فراتر از آنچه میتوانند انجام دهند را درونشان فعال میکند.
- یک رئیس در کسب و کار به خوبی میداند که چگونه تیمهای با عملکرد بالا میتوانند هنگام کار با یکدیگر به جای این که افراد مستقل کار کنند، کارهای بیشتری انجام دهند.
[irp posts=”7692″ name=”راهکارهایی برای تقویت مشارکت کارمندان”]
مقایسه مدیریت و ریاست
نقشی است که اغلب به یک شغل خاص در ساختار سازمان اشاره دارد، درحالیکه واژه رئیس تعریف مبهمتری دارد. ریاست در نتیجه اقدامات شما ظاهر میشود. اگر به گونهای رفتار کنید که دیگران را تشویق کنید تا بهترین کار را انجام دهند و باعث افزایش انگیزه کارکنان شوید، فرقی نمیکند عنوان یا موقعیت شما چیست. از سوی دیگر، مدیر یک عنوان شغلی است که با مجموعهای ثابت از مسئولیتها همراه است.
مدیران چه میکنند؟
مدیر عضوی از یک سازمان است که مسئولیت انجام چهار وظیفه مهم مدیریت را دارد: برنامهریزی، سازماندهی، رهبری و کنترل. اما آیا همه مدیران رئیس هستند؟ بیشتر مدیران نیز تمایل به ریاست دارند، اما تنها در صورتی که مسئولیتهای مدیریت را نیز به اندازه کافی انجام دهند که شامل ارتباطات، ایجاد انگیزه، ارائه الهام و راهنمایی و تشویق کارکنان به ارتقاء سطح بالاتری از بهرهوری هستند. متأسفانه همه رئیسها مدیر نیستند.
تفاوتهای بین مدیریت و ریاست چیست؟
در مقایسه، مدیران برای دستیابی به اهداف سازمانی با اجرای فرآیندهایی مانند بودجهریزی، ساختار سازمانی و نیروی انسانی اقدام میکنند. چشمانداز مدیران به استراتژیهای اجرا، برنامهریزی و سازماندهی وظایف برای دستیابی به اهداف تعیینشده توسط رهبران محدود میشود. با اینحال، هر دوی این نقشها در زمینه محیطهای تجاری به یک اندازه مهم هستند و نیاز به تلاشهای انجمنی دارند.
مقایسه مدیریت و ریاست در دستور دادن به کارکنان
یک مدیر خوب، کارمندان خود را در مسیر موفقیت کاری سوق میدهد اما رئیس با دستوردادن به کارکنان کارهای شرکت را پیش میبرد و هیچ تلاشی برای موفقیت کارکنان خود نمیکند. باید گفت مدیران، راهبر و رئیسها زورگو هستند.
مدیران، بیشتر شنونده هستند و رئیسها، گوینده
معمولا رئیس سازمان بیشتر در گفتگو گوینده است و مدیران نقطه مقابل آنها، همواره گوش شنوا هستند و برای عقاید کارکنان خود ارزش قائل هستند.
رئیس فقط به فکر منافع است
هنگامی که مدیران به کارمندان خود اجازه اختیار و تصمیمگیری میدهند، اعتماد به نفس آنها بیشتر میشود اما رئیس فقط انتظار انجام وظایف را از کارمندان سازمان دارد و آنها را با ناامنی و احساس ترس، رها میکند.
مدیر معتمد و رئیس سختگیر
تفاوت بین مدیریت و ریاست در میزان سختگیری آنهاست. رئیس با رفتار جدی و سختگیری شدید در بین کارکنان، استرس ایجاد میکند اما مدیر سازمان با مهربانی و دلسوزی به آنها اعتماد به نفس و انگیزه میدهد.
[irp posts=”9883″ name=”مدیریت استرس شغلی | راهکارهای مدیریت استرس کاری”]
مدیر به نظرات کارمندان توجه میکند
رئیس سازمان، چون بالاترین پست را دارد و مافوق بقیه است، هیچ توجهی به نظرات کارمندان سازمان ندارد، اما در مقابل، مدیر اعتقاد دارد که نظرات و راهنمایی کارمندان ارزشمند و در جهت منافع سازمان است.
تاثیر تفاوت مدیر و رئیس روی کارکنان سازمان
- تفاوت مدیریت و ریاست را میتوان در سازمانی که مشغول به کار هستند، مشاهده کرد. باید گفت تفاوت ریاست بین مدیریت و ریاست کاملا مشهود است. سازمانی که توسط یک مدیر اداره میشود، پویا و با انگیزه است و کارکنان آن برای رشد سازمان تلاش زیادی میکنند.
اما سازمانی که رئیس آن را اداره میکند، راکت مانده و کارمندان فقط وظیفه خود را انجام میدهند و هدفی جز گرفتن حقوق آخر ماه ندارند. همچنین، در چنین سازمانهایی کارکنان مدت زیادی دوام نمیآورند و خیلی زود دچار فرسودگی شغلی میشوند و از آن خارج میشوند.
در ادامه چند مورد مهم درباره تفاوت مدیریت و ریاست روی کارکنان سازمان را مرور میکنیم:
- کارکنانی که با مدیر کار میکنند، در انجام وظایف خود آزادی عمل بیشتری دارند و کارها را به بهترین شکل انجام میدهند، اما کارکنانی که تحت کنترل رئیس سازمان هستند فقط دستورات او را انجام داده و خودشان هیچ کنترلی ندارند.
- دیگر تفاوت مدیریت و ریاست در این است که کارمندان میتوانند درباره مشکلات خود با مدیر صحبت کرده و مطمئن باشند که مدیر حدالامکان راهکاری برای آنها دارد. در مقابل، کارکنان هیچوقت درباره چالشهای کاری خود با رئیسشان صحبت نمیکنند چون مطمئن هستند که ریاست، انعطافپذیری لازم را ندارد و امکان اخراج آنها وجود دارد.
- برابری دیگر تفاوت مدیریت و ریاست در سازمانهاست. در سازمانهایی که مدیریت وجود دارد، برابری بین همه وجود دارد و تنها عامل ترفیع کارکنان در شایستگی آنهاست. اما در سازمانهایی که توسط ریاست کنترل میشود، شایستگی کارکنان ملاک ترفیع گرفتن نیست و ریاست معمولا پستهای رده بالای سازمانی را به آشنایان خود پیشنهاد میدهد.
- کارکنان میدانند که مدیر سازمان در تمام بحرانهای سازمانی، همراه آنهاست و برای بهبود اوضاع تلاش میکند. اما رئیس در چالشهای سازمان با کارکنان سازمان همراه نیست و هیچ کمکی در رفع آن انجام نمیدهد.
- سازمانی که توسط ریاست کنترل میشود، همیشه در حال سرزنش کردن کارکنان است و خود را از تمام چالشها مبرا میداند. در مقابل، مدیران همراه با جدیت خود زمانی که مشکلی ایجاد میشود، به جای سرزنش کردن به دنبال حل مشکل هستند.
در نهایت باید گفت سازمانهایی که توسط مدیران کنترل میشود، خلاقیت و پویایی بیشتری دارد. اصلیترین تفاوت مدیریت و ریاست در روحیه کارکنان سازمان مشخص میشود.
سخن پایانی
ریاست و مدیریت جدایی ناپذیرند، اگر مدیریت وجود داشته باشد، ریاست نیز وجود دارد. در واقع، ویژگیهای یک مدیر نیازمند مهارتهای رهبری برای الهام بخشیدن به زیردستان خود است. در بسیاری از مواقع، مدیران به درخواست سازمان نقش یک رئیس را نیز ایفا میکنند. بنابراین هر دو در کنار هم و مکمل یکدیگر هستند.